درخشش پژوهشگر ایرانی دانشگاه میزوری در تدوین کتاب بین‌المللی مدیریت نوین نیما رستمیان پژوهشگر

این کتاب که در سال ۲۰۲۵ توسط انتشارات علمی نوبل ساینسز منتشر شده است، مجموعه‌ای از تحقیقات روزآمد در عرصه مدیریت کسب‌وکار، تحول سازمانی و مدیریت منابع انسانی است و از منظر علمی، یکی از جامع‌ترین آثار تألیفی در زمینه مدیریت معاصر محسوب می‌شود. کتاب، حاصل همکاری گروهی از پژوهشگران ایرانی است که هر یک با رویکرد تخصصی خود به موضوع، تصویری جدید از شیوه‌های نوین مدیریت در جهان امروز ارائه کرده‌اند.
اهمیت این کتاب نه فقط به دلیل محتوای علمی آن، بلکه به‌سبب رویکردی است که در آن اتخاذ شده: نگاه بین‌رشته‌ای به مدیریت. این رویکرد به جای آنکه مدیریت را صرفاً یک عمل اداری یا اجرایی بداند، آن را در پیوند با جامعه‌شناسی، روانشناسی سازمانی، فناوری‌های نوین و علوم رفتاری بررسی می‌کند.
نیما رستمیان در فصل دوم این کتاب با عنوان «تنوع و شمول سازمانی به‌عنوان الزام راهبردی»، به موضوعی پرداخته که امروز در بسیاری از سازمان‌های پیشرو جهان، به‌عنوان یک اصل بنیادی شناخته می‌شود. او بر این باور است که تنوع در محیط کار، از جمله تنوع جنسیتی، فرهنگی، قومیتی، سنی و فکری، نه یک انتخاب ثانویه، بلکه یک ضرورت راهبردی است که می‌تواند به شکل‌گیری محیط کاری سالم‌تر، پویاتر و توانمندتر منجر شود.
زمینه پژوهشی نیما رستمیان عمدتاً بر مدیریت منابع انسانی، رهبری سازمانی، رفتار سازمانی و توسعه فرهنگ نهادی متمرکز است. او در تحقیقات خود به دنبال پاسخ به این پرسش بنیادین است که چه عواملی باعث می‌شود کارکنان در محیط کار احساس ارزشمندی، تعلق و انگیزه کنند و چگونه می‌توان عملکرد سازمانی را با اتکا بر توسعه انسانی ارتقا داد. نقش اصلی او، دیدن سازمان نه به‌عنوان مجموعه‌ای از واحدها و ساختارهای اداری، بلکه به‌عنوان یک سیستم انسانی دینامیک است که انرژی و توان آن از سرمایه انسانی نشأت می‌گیرد.
در فصل تألیفی خود، رستمیان با ارائه داده‌ها، مطالعات موردی و تحلیل‌های علمی متعدد، نشان می‌دهد سازمان‌هایی که سیاست‌های جذب نیروی انسانی را بدون تبعیض، با نگاه باز و مبتنی بر شایسته‌سالاری دنبال می‌کنند، در بلندمدت از سطح نوآوری بالاتر، نرخ حفظ نیروی کار بیشتر و بهره‌وری سازمانی بهتری برخوردار می‌شوند.

از سوی دیگر، او به این نکته اشاره می‌کند که تنوع باید همراه با شمول باشد. بسیاری از سازمان‌ها ممکن است از نظر آماری تنوع داشته باشند، اما اگر ساختار سازمانی پذیرای تفاوت‌ها نباشد و اگر گروه‌ها و افراد در سازمان حس نکنند که صدای آنان شنیده می‌شود، آن تنوع عملاً بی‌اثر خواهد بود.
نیما رستمیان در بخشی از پژوهش خود تأکید می‌کند: «در سازمان‌هایی که به افراد اجازه داده می‌شود با هویت خود حضور یابند و احساس امنیت روانی داشته باشند، روابط انسانی عمیق‌تر، سطح خلاقیت بالاتر و انگیزه درونی قوی‌تر است. این همان نقطه‌ای است که ظرفیت‌های سازمانی آزاد می‌شوند.»
اهمیت این موضوع در فضای مدیریتی ایران نیز قابل توجه است. ایران، با داشتن تنوع فرهنگی، قومیتی، مذهبی و جنسیتی، از ظرفیت بالایی برای توسعه مدیریت انسانی فراگیر برخوردار است. اما تحقق این ظرفیت، نیازمند تغییر نگرش مدیریتی از مدل‌های سنتی سلسله‌مراتبی به مدل‌های مشارکتی، انسانی و مبتنی بر اعتماد است.
مشارکت نیما رستمیان در این پروژه علمی، نه تنها اعتبار علمی پژوهشگران ایرانی را در سطح بین‌المللی تقویت کرده، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک فرصت انتقال دانش به فضای مدیریتی کشور عمل کند. پژوهش او الگویی ارزشمند برای مدیران ایرانی است که مایلند سازمان‌های خود را با استانداردهای جهانی تطبیق دهند و فضایی ایجاد کنند که افراد صرف‌نظر از جنسیت، قومیت، زبان مادری یا سبک تفکر، احساس ارزش و تعلق داشته باشند.
کتاب «رویکردهای نوین در مدیریت» هم‌اکنون در پلتفرم‌های معتبر علمی و کتابخانه‌های دانشگاهی جهان در دسترس است. محتوای این فصل ظرفیت آن را دارد که در تحلیل‌ها و مطالعات مرتبط با مدیریت نیروی انسانی در ایران الهام‌بخش و مورد مراجعه متخصصان این حوزه باشد.